باز باران

 باز باران بی ترانه

   گریه هایم عاشقانه

     میخورد بر سقف قلبم

        یاد ایام تو داشتن

           می زند سیلی به صورت

              باورت شاید نیاشد

                مرده است قلبم زدستت

                   فکر آنکه باتو بودم

                      با تو بودم شاد بودم

                         مثل یک گنجشک کوچک

                             بی مهابا پر گشودم

                                بر سر بامت نشستم

                                     همچو یک عقاب بی رحم

                                         بال من را تو شکستی

                                             توی این شبهای  تاریک

                                                گریه کردم چون یتیمان

                                                    مثل یک رویای کوجک

                                                       گم شدم در خاطراتت

                                                          کاش هرگز تو نبودی

                                                              کاش هرگز من نبودم